Namaste!

Of beter gezegd: Goedemorgen! Want wij staan weer met onze voetjes op Nederlandse bodem. Na twee goede vluchten met tussenstop in Abu Dhabi zijn wij weer terugin eigen land. Om ons verhaal toch nog compleet te maken een schrijfsel over onze laatste week in Nepal.

Na onze trekking met succes te hebben volbracht hebben wij, eenmaal terug in Pokhara, onszelf geparkeerd in een voor Nepalese begrippen poepchique hotelletje, inclusief heerlijk bed, bubbelbad, regendouche en eigen balkon. Na alle ontberingen vonden we dat we dat wel hadden verdiend. Op vrijdag hebben we een rustdagje ingelast, we zijn van terras naar terras geslenterd en hebben samen onder andere naar Boer Zoekt Vrouw gekeken. 's Avonds gegeten bij restaurant Fresh Elements en dat was heerlijk! Mocht je plannen hebben om naar Nepal te gaan dan mag een bezoek aan dit restaurant eigenlijk niet ontbreken. Met name de double chocolate cake is een aanrader (en een enkeltje buikpijn). Harm heeft hier zelfs zoveel gegeten dat Mandy zijn backpack moest inpakken, zo misselijk was hij.

Zaterdag stond er een reisdag op het programma naar onze laatste stop: Chitwan. Chitwan is de naam van het nationale park, wij hebben gekozen voor een verblijfaan de rand ervan, in Sauraha. Tijdens onze busrit naar Sauraha zien we het landschap snel veranderen. Niet voor niets wordt gezegd dat nergens ter wereld de klimatologische verschillen zo groot zijn op een relatief klein oppervlak als in Nepal, hadden weenkele dagen eerder nog te maken met -10, in Sauraha is het 40 graden. Het nationale park Chitwan ligt in de Terai, een zeer groen, vruchtbaar en laaggelegen gedeelte van het land waar allerlei dieren leven. Van neushoorns tot tijgers en van beren tot duizenden vogelsoorten. Chitwan schijnt een van de dierenrijkste gebieden van heel Azië te zijn. Zoals gezegd is de Terai een zeer vruchtbaar landschap, hier wonen dan ook voornamelijk boeren en handelaren. De mensen hier hebben het over het algemeen gezien relatiefgoed in vergelijking tot andere Nepalezen. Wellicht ook geholpen door de Westerse (met name Duitse) ondersteuning die hier wordt geboden. Aangekomen in Sauraha merken we dat hier ook een ander type Nepalees woont, de mensen zijn zakelijker ingesteld en dingenlijken iets meer doordacht te zijn dan we tot nu toe hebben ervaren. Sauraha lijkt dan ook een beetje op een kermis, inclusief afschuwelijke lichtjes die hier overal te zien zijn. De hoofdattractie is uiteraard het nationale park dat hier ligt en op allerleimanieren wordt dit uitgebuit. 's Middags hebben we ons dan ook georiënteerd op een safari, die zijn hier op allerlei manieren te krijgen; met een jeep, lopend, op de rug van een olifant, noem maar op. We besluiten voor de safari van een eerlijke Nepalees tekiezen die ons verteld dat het eigenlijk geen goede periode is om het park te bezoeken, de moessonregens zijn net achter de rug en dat maakt dat het gras letterlijk huizenhoog staat, tot wel 7 meter. De kans dat we dieren zien is dus niet zo groot, maar wezijn er toch dus wie weet. De volgende dag beginnen we onze safari in een kano, onderweg zien we allerlei vogels maar die zeggen ons allebei geen fluit, op een enkele aap en krokodil na houden de dieren zich verder schuil. We vervolgen onze tocht te voet.Na enkele uren lopen zijn we drie herten en een tiental apen verder. De natuur is prachtig maar eerlijk gezegd gaat dat een beetje aan ons voorbij, wij willen die dieren zien. 's Middags wagen we nog een laatste poging. We gaan op jeepsafari, hierdoor kunnen we wat dieper het park in. Dieper in het park lijkt het gras alleen maar hoger te worden en na een paar uur hobbelen in de jeep, eindigen we onze safaridag compleet onder het stof en wat teleurgesteld. We hebben eigenlijk niets gezien. Om terug in Saurahate komen moeten we nog een riviertje oversteken met een kano als we ineens aan de overkant iets zien bewegen en een steeds groter wordende groep mensen zich zien verzamelen. Er blijkt ineens een neushoorn te zijn opgedoken. Even twijfelen we nog of het weleen wilde neushoorn is aangezien olifanten hier ook op allerlei manieren worden misbruikt, ze lopen zelfs als makke schapen beschilderd over straat, heel zielig. Wanneer er echter soldaten bij komen die iedereen op felle wijze op afstand houden realiserenwe ons dat we echt op een paar meter van deze wilde tientonner staan, super! Het beest vreet gras voor een hele kazerne terwijl iedereen zijn foto's schiet, ook wij. De teleurstelling van de safari is in een klap verdwenen.

De dag erna hadden we een relaxdagje gepland staan aan het zwembad maar dat liep even anders. Harm voelde zich na het ontbijt niet goed, is in bed gaan liggenen daar de rest van de dag niet meer uitgekomen. Of de pannenkoek bij het ontbijt of de enorme temperatuurswisselingen de oorzaak zijn, we zijn er nog steeds niet uit. Gelukkig was de koorts de dag erna verdwenen en voelde Harm zich iets beter. Na een langebusrit van zo'n negen uur kwamen we weer terug in Kathmandu, waar onze trip ook is begonnen. Daarmee komt onze reis tot een eind. Het absolute hoogtepunt voor ons was zonder twijfel de trektocht naar Annapurna Base Camp, daar zijn we nog steeds apetrots open wat hebben we daar genoten van de prachtige natuur. Wij hebben Nepal leren kennen als een bijzonder land met aardige mensen die zo hun eigenaardigheden hebben. Reizen is hier niet altijd even makkelijk maar wanneer je dat voor lief kunt nemen, kun je hierfantastisch reizen.

Groetjes Harm en Mandy.